No tak w przypadku kobiet wydaje mi się że trudniej to mężczyźnie wyłapać bo można to cały czas podciągać pod jakieś „humorki” i nastroje wynikające z cyklu hormonalnego etc. W mojej relacji były bardzo wyraziste sygnały i schematy zachowan, które po 1,5 roku już mnie oświeciły nakierowaly na te myśl. Sama mu zasugerowałam i był ciekaw, poszedł się zdiagnozować, zrobił u uprawnionego psychiatry ten obszerny test MMPI®-2 – ” Minnesocki Wielowymiarowy Inwentarz Osobowości®-2″. No i potwierdziło się. On cały czas o sobie myślał że ma epizody maniakalno – depresyjne może, albo że siedzą w nim jakieś podosobowości, bo zachowywał się tak jakby jednego dnia był sobą a następnego kimś całkowicie obcym, bez skrupułów, z niewzruszoną twarzą psychopaty, na którym moje błagania o zlitowanie nie robiły wrażenia. Traktował mnie w bardzo okrutny sposób, aż ciężko sobie wyobrazić, że tak można. Teraz już się to nie dzieje w taki sposób. Może wtedy bronił się przed zaangażowaniem, zdemskowaniem i krzywdził gdy już byłam bliżej. Gdy rodziła się bliskość między nami, potrafił w najmniej spodziewanym momencie zadać cios i to uciąć, zniknąć. Po czasie opowiadał, że też cierpiał gdy to robił, ale coś mu zawsze kazało i nie umiał inaczej.
Kiedy idziesz na terapię dla par i już zgłaszasz że jedna z osób ma zaburzenie narcystyczne to nie sądzę, żeby kiedykolwiek terapeuta opowiadał się po stronie zaburzonej 🙂 choć jak lekarz z kiepskim doświadczeniem, to może i sam dać sie narcyzowi zmanipulować bo to sprytne BESTIE. Dlatego zresztą tak niewielu chce pracować z tym zaburzeniem bo narcyz z każdego zrobi idiotę i zmanipuluje nawet psychologa by ten tańczył jak on zagra. Narcyz nie posiada moralności dlatego tak ciężko uwierzyć w to, że taka powierzchownie miła i przyjazna osoba mogłaby się nami bawić czy cały czas wykorzystywać nas do swoich celów. a on to czyni bez mrugnięcia okiem.
